ویژه گی ایرانیان

هر کشور و مردمی دارای ویژه گی خود می باشد. ایران به مانند یک درخت تنومند و کهنسال گر چه دارای شاخه های فراوان می باشد ولی تنه ی اصلی آن ریشه در تمام فلات قاره ایران دوانده است. واقعا ویژه گی ایرانی ها در چیست؟ آیا شیعه بودن آنهاست؟ آیا فارس یا آذری یا کرد یا لریا بلوچ یا ترکمن یا خراسانی... .. بودن است؟ آیا زردشتی بودن آنها ست؟ آیا بهایی بودن آنهاست؟ آیا شاعر بودن آنهاست؟ آیا داشتن امپراتوری ها ی بزرگ است؟ آیا داشتن فرهنگ چند هزار ساله است؟ آیا دولت لر زندیان است؟ آیا دولت قاجار ترکمن است؟ آیا دولت آذری صفوی است که زیبا ترین بنا ها را نه در تبریز بلکه در اصفهان بر پا می کند ؟ آیا دولت لر زندی است که شیراز را آباد می کند؟ آیا دولت سیستانی صفاری است؟ آیا حکومت ماد هاست؟ آیا زیبایی تنپوش کردی، لحجه دلنشین آذری ویژه گی ایرانی هاست ؟ یا همه اینهاست؟ آری ویژگی مردم ایران همبستگی آنهاست . تاریخ گواه این همبستگی است. هنگامی که هنوز نظام شاهنشاهی در ایران دایر بود، بودند کسانی مترسک تکه تکه شدن ایران را به نشان میدادند و می گفتند که اگر شاه برود ایران ایرانستان می شود. شاه رفت و ایران همان ایران ماند. محفلها و گروه هایی بودند که خواستند به خاطر قدرت و منافع سخصی تخم جدایی بیفکنند ولی هیچگاه نه مردمی شد و نه همگانی. هنوز هم بعضی از زورمداران این مسئله را لولوی سر خرمن می کنند. آری این ویژه گی کجاست؟ فرهنگ ایران تبلور خلق های ایران است. همه تلاش کردند و همه در شکل گرفتن این ویژه گی نقش دارند. این ویژگی در آن است تبعیضی در بین نیست. قهرمان شاهنامه ، رستم، از دیار سیستان است. قهرمان ملی ایران از دیار آذزابادگان است. و کرد ها اولین ایرانی ها هستند. آری خزان خیز ترین پاییز ها آمدند ولی هر بار در نوروز تفتان، دنا و سهند با دماوند بهار را جشن گرفتند