چراغ چشمهایت
چراغ چشمهایت
قبیله ی عشق را
رهبریست در راه کوچ بزرگ
کوچ رهایی.
بالهایت شایسته رهاییست.
در این دیار رنج
چه حاصل
بوسه بر لبهای مرده.
این بغض مستور
این اشک پنهان
سالهاست
در تن و جان است همچنان.
این بالهای بسته
این حسرت نهفته
سالهاست
به امید رهایی، به انتظار نشسته.
کپنهاک مهر ماه هفتادویک
