نوروز آمد، بهاران خجسته باد
نوروز آمد، بهاران خجسته باد.
بر لشکر زمستان نوروز نامدار کرده ست رای تاختن و قصد کارزار۱
نوروز خجسته پشت در ایستاده و بهار در راه است. درها را بگشاییم و به سوی روشنایی برویم. طریق عشق و مهرورزی بگیریم و نشان دلدادگی را به سینه زنیم. به خرابات رویم و خرقه در گرو می گذاریم.
آمد نوروز ماه با گل سوری۲ بهم باده سوری بگیر، بر گل سوری بچم
زلف بنفشه ببوی، لعل خجسته ببوس دست چغانه بگیر، پیش چمانه بخم۳
آری غم را باید رها کرد و بدست باد سپرد. از اندیشه های غم گستر بگریزیم و گشاده رو و خندان باشیم. کردار نیک، گفتار نیک و اندیشه نیک را آیین خود سازیم.
چرا که تنها راه رستگاری ، گام زدن در راه راستی است.
ای صنم ماهروی، خیز به باغ اندر آی زانکه شد از رنگ و بوی ، باغ به سان صنم
شاخ بر انگیخت در، خاک بر انگیخت نقش باد فرو بیخت مشک ، ابر فروریخت نم۴
خوش آنکس که با عشق عهد جاوید بسته است. خوش آنکس که راه قلندری داند و دل در گرو یار دارد. خوش آنکس که دلش نقش مهر دارد و هم مسلک نظربازان است. آری خاک در کویش ببوییم و در انتظار اشاره نرگس مستش باشیم تا کام دل بجوییم.
نوش
اسفند ۱۳۹۷
۱،۳،۴ شعر از منوچهری دامغانی
۲ سوری: سرخ
