اندر باب کرونا
اندر باب کرونا
آمدند و کندند و کشتند و سوختند و بردندو رفتند.
این گفته یا نوشته وصف حمله مغول به بخارا است که می‌شود به کرونا هم نسبت داد.
کرونا ویروسی که در سال گذشته در شهر وهان به بدن انسان ورود کرد و تا این لحظه که من در حال نوشتن هستم ده ها هزار نفر را در تمام دنیا به کام مرگ فرستاده است. از خاور تا باختر و از شمال تا جنوب جهان را به تعطیلی کشانده است .میلیون ها نفر را بیکار و یا به خانه فرستاده است. . نیروی انتظامی مردم را تقریبا خانه نشین کرد ه است . تمام دبستان ها و دانشگاه ها بسته شده است .رستوران ها و مکان های خورد و خوراک تعطیل شده است. مراسم و جشن ها هم برگذار نمی شود. ورزش و تورنمنت کنسل شد ه است. مردم آینده ای موهوم را به انتظار نشسته اند. ترس و وحشت و نگرانی عموی در چهره آدم‌ها هویدا است. وخیلی ها با ماسک و دستکش در بیرون ظاهر می‌شوند .
هزاران هواپیما در آشیانه خفته است. کشورها مرز های ورودی را بر روی بیگانگان بسته اند.
و گل ها در بازار بی خریدا ر ماندند و پژمردند. آغوش کشیدن و بوسیدن گویی دست نیافتنی است و به حسرت تبدیل شده است.
گویی همه منتظر معجزه هستند . دانشمندان و پزشکان در تلاش شبانه روزی برای یافتن واکسن این ویروس هستند.
با پیشگیری و‌کنترل شدید ، از شدت شیوع این بیماری کاسته شد ه است . امید به شروع زندگی عادی در جامه بیشتر شده است.
سازمان بهداشت جهانی هشدار داد این ویروس دوباره در پاییز و زمستان بر خواهد گشت.
در هر حال باید نتیجه گرفت که اقتصاد جهان ضربه سختی خورد و مردم فقیر تر شدند و اگر تا سال آینده واکسن کشف نشود و این پاندمی دوباره پیش بیاید خطر بزرگی امنیت جهانی را تهدید خواهد کرد.
تخمین زده می‌شود که این ویروس و بیماری ۸٫۸ تریلیون دلار به اقتصاد جهان لطمه زده است.
امیدواریم که به قول حافظ شیرازی:
بگذرد این روزگار تلخ تر از زهر
بار دگر روزگار چون شکر اید
