شورش در تونس

این روز ها شاهد تظاهرات گسترده در کشور کوچک شمال افریقا، تونس هستیم. بن علی ریئس جمهور مادام العمر و دیکتاتور این کشور به دوستان مرتجعش در عربستان پناه برد. من دو سال پیش برای تعطیلات به تونس رفتم. شرایط اجتماعیش مانند زمان شاه ایران بود. آزادی هایی اجتماعی تا حدودی رعایت می شد. در شهرکهای ساحلی اش توریست ها می توانستند بدو ن کرست و.... آزادانه در ساحل استراحت کنند. اما همین آقای بن علی، مانند شاه هر حرکت سیاسی را در نطفه خفه کرده بود و رژیم تک حزبی ایجاد کرده بود.. تفریگاهها و هتل های ساحلی بسیار آرامش بخش و دلپذیر بودند. بوی عاشقانه یاسمین ها و رنگ های گوناگون گل ها در امتداد خیابان ها و کوچه ها آدمی را به دور دست های خیال می برد. آبهای لاجوردی، ساحل شنی، رستوران ها ، کباب و شراب، خانم های پری پیکر و آقایان سیاوش گونه، خلاصه بعد از چند روز گفتم یه سری هم بزنم به جنوب کشور و خبری بگیرم. میدانستم که شهری در تونس است بنام القیروان یا قیروان که در مسیر اطراق کاروانهایی بوده و هست که از افریقای مرکزی به شمال اقریقا می آییند. این شهر کوچه هایش بسیار تو در تو است و بدون شماره و نام . شکل قدیمی خود را حفظ کرده است . برای دیدن این بخش از شهر احتیاج به راهنما است. در این شهر مسجدی بود با معماری ویژه. ناصر خسرو قبادیانی در مسیرش از شهر گدشته بود. تعجب کردم و سپس آفرین به ناصر خسرو که چگونه و با چه زحمتی با وسایل مبتدی آن زمان توانسته ازاین مسیر عبور کند، چرا که من با خودرو هم نگران بودم که در آنجا از گرما و سختی به هلاکت برسم. جای عجیبی بود. ولی این چیز هایی را که در مسیرم دیدم یک آسمان با آن چیز هایی که در شهرک های ساحلی بود، توفیر داشت. فقر عمومی غوغا می کرد. در تمام معابر عمومی انگاره بن علی را زده بودند. قدرت خود را به رخ زحمتکش تونسی می کشید. دیدی چه شد. آو هم مانند شاه ایران آواره شد و حتی فرانسه هم اجازه ورود به هواپیمای بن علی نداد تا اومجبورشود به پیش دوستان مرتجع عربش برود. باشد تا دیکتا تور های زمان هم عبرت بگیرند.